________________________
നിന്റെ കാലടികള്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു.
കാലമൊരുപാടുനാളായെണ്ണെന്നു
അറ്റബന്‌ധങ്ങള്‍ യാത്ര ചോദിക്കാതെ പോലും
നരകവാതായനങ്ങള്‍ തുറന്നിറങ്ങിപ്പോകുന്നു.
ഇരുട്ടിലേക്കാണ്ട് പോകുന്നു.
പടിയിറങ്ങിപ്പോകുന്നതെപ്പോഴും
വാക്കുകളവസാനിക്കുന്നയിടത്ത് നിന്നാണ്‌.
അടിവേരുകള്‍ നിലവിളിക്കുന്നത്
കാണാക്കയങ്ങളില്‍ നിന്നാണ്‌.
അലറിക്കരഞ്ഞ്കൊണ്ടെപ്പോഴും
പോയകാലം ശേഷിച്ച പല്ലുകള്‍ കാട്ടി
പുല്ലുവഴികളന്വേഷിക്കുന്നു.
ചിന്തകള്‍ മറയ്ക്കുവാനാവില്ല
ഓര്‍മ്മകള്‍ കറപിടിച്ച് വന്നവഴിതേടുന്നു.
ആര്‍ത്തുച്ചിരിക്കുവാനിനിയെന്ന് കഴിയും
അര്‍ത്ഥമില്ലായ്മ വിഴുങ്ങിവിഴുങ്ങി
അവസാന രാത്രിവരെ മരണമന്വേഷിച്ച് നടക്കാം
കാലൊച്ചകള്‍ നേര്‍ത്ത് വരുന്നു
ഇനി വഴിനീളെ നിന്റെയവസാനയത്താഴവും
ബാക്കിയാവുന്നു.
© റ്റോംസ് കോനുമഠം
2 comments:
കാലാന്തരചിന്തകള്‍ ഏറെ ചിന്തകള്‍ തന്നു.എല്ലാം ബാക്കിയാമ്പോഴാണ്‌ നാം എല്ലാം ഓര്‍ക്കുന്നത്. എല്ലായിപ്പോഴും അത് അങ്ങനെ തന്നെയുമാണ്‌.
എന്റെ കവിതകള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുവെന്നറിയുന്നതില്‍ സന്തോഷം. അഭിപ്രായത്തിന്‌ നന്ദി.
Post a Comment