________________________
കരിങ്കല്ല് കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത-
ഹൃദയഭിത്തി പൊള്ളിച്ചവള്‍
കാണാകയത്തിനാഴം തേടിയലഞവള്‍
വിടവുകള്‍ വിളക്കി ബന്ധം
നിലനിര്‍ത്തിയോള്‍
അവസാനശ്വാസം വരെ വീണിടത്തുരുണ്ട്
അന്ധാളിപ്പിന്റെ കനല്‍ ചവുട്ടി
പ്രതീക്ഷയുടെ നക്ഷത്രവെളിച്ചം പകര്‍ന്നവള്‍
കര്‍മ്മ കാണ്‍ഡത്തിലുറച്ചു-
നിന്നാനല്ല ശീലങ്ങള്‍
രാവുറങ്ങും വരെയുറക്കെ പാടിയോള്‍
കടക്കെണികോളിലൊരു ഞാണ്‍ കയര്‍
കഴുത്തില്‍ മുറുക്കുവാനായവേ, യരുതെ-
ന്നോതി, മുടിമാടിയൊതിക്കിയോള്‍
നാളുകള്‍ നീളവേ ശീലങ്ങള്‍ മാറവേ,
വെളിച്ചം കെട്ടോടുങ്ങി ഇരുട്ട് പടരവേ-
അന്തിതിരിയിലൂറ്റി സ്വന്തം രക്തം
പകര്‍ന്നവള്‍ ; സ്വയമെരിഞ്ഞവള്‍
കല്ലിച്ച നോവായവളിന്നുമെന്നും
കാലം കഴിക്കുന്നു.
ഒരു നേരമെങ്കിലും, വെറുതെയെങ്കിലും
എല്ലാം നേരെയാകുമെന്നാശിച്ചു പോകുന്നു.
6 comments:
അവള്‍കരിങ്കല്ല് കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത-ഹൃദയഭിത്തി പൊള്ളിച്ചവള്‍
അവളുടെ കഥ കവിതയായി
വായിക്കുമ്പോള്‍
അറിയാതെന്‍ തൂലിക
ഉയിര്‍ത്തെണീപ്പൂ
aazakalenkilum ketathirikkatte. nalla kavitha
ഒരു നേരമെങ്കിലും, വെറുതെയെങ്കിലുംഎല്ലാം നേരെയാകുമെന്നാശിച്ചു പോകുന്നു.
എല്ലാം നേരെയാവാൻ ആശംസകൾ!
" സ്വയമെരിഞ്ഞവള്‍കല്ലിച്ച നോവായവളിന്നുമെന്നും കാലം കഴിക്കുന്നു.ഒരു നേരമെങ്കിലും, വെറുതെയെങ്കിലുംഎല്ലാം നേരെയാകുമെന്നാശിച്ചു പോകുന്നു"
പല അര്‍ഥങ്ങള്‍ നല്‍കുന്ന വരികള്‍ ...നല്ല "കെട്ട്യോള്‍"
എന്നെ വായിച്ചതിന്‌ നന്ദി.
Post a Comment